Yannick Antoine
Mijn eerste twee weken op Gili Trawangan

Mijn eerste twee weken op Gili Trawangan

Het is 16 augustus, 06:45 uur, de wekker gaat en het is tijd om op te staan ​​voor Stijn en mij. We vertrekken naar Schiphol in Amsterdam voor onze reis naar Gili Trawangan, Indonesië. Na ongeveer een uur rijden komen we aan op het vliegveld en blijken we als eersten al onze bagage in te checken. Wat veel was...

Toen we bij de gate aankwamen, merkten we dat we ongeveer een uur vertraging hadden. Maar dat deert ons niet. We lachen veel en hebben plezier, want vanaf hier kan onze reis alleen maar beter worden. De bel gaat en we worden aan boord geroepen. Eenmaal in het vliegtuig hebben we onze eerste aangename verrassing van de vakantie. We hebben 3 stoelen voor ons tweeën. Dit zal zeer comfortabel zijn. Onze eerste stop is Jakarta, daarna Denpasar en de volgende dag nemen we de boot naar Gili Trawangan.

Ik sla onze verdere reis over tot we bij Gili T aankomen.

13:30 uur lokale tijd, zondag 18 augustus, komen we aan in de haven van Gili Trawangan en gaan we met paard en wagen naar onze Airbnb. Het blijkt een mooie bungalow te zijn met geweldige gastheren. Nadat we de meeste van onze spullen hebben afgezet, gaan we inchecken bij het duikcentrum. We hadden besloten om onze eerste duiken bij Manta Dive Gili Trawangan te boeken en misschien na een dag of twee van duikschool te wisselen (uiteindelijk hebben we al onze duiken met Manta gedaan).

Maandag 19 augustus ga ik alleen duiken omdat Stijn een zware nachtrust heeft gehad met de jetlag en de moskee waardoor hij meerdere keren wakker werd. Ik ga naar Manta Dive en ontmoet mijn gids, Ozi, een lokale duikgids uit Lombok. Naarmate de tijd ons leerde, bleek hij waarschijnlijk een van de beste op het eiland te zijn. Net bij de eerste duik zagen we spookfluitvissen, enorme schildpadden, witpuntrifhaaien en een zwartpuntrifhaai. Binnen de eerste 10 minuten zagen we de spookfluitvis in de boeg van de Glen Nusa.

Twee dagen later staat Simon's Reef op de planning in de ochtend en Seahorse Bay in de middag. Vrijwel iedereen vertelde ons zulke geweldige verhalen over beide duikplekken, dus we verwachtten veel. De eerste duik bleek echter een teleurstelling te zijn. Er stond veel stroming en we vochten ons een weg over de duikstek waardoor we vrij snel door de luchtvoorraad heen waren. De tweede duik, bij Seahorse Bay was echter een heel ander verhaal. Het bleek dat we de boot eigenlijk voor onszelf hadden, behalve een stel DMT's en DM's die meededen voor een leuke duik. Binnen 5 minuten na het afdalen zagen we nog een spookpijpvis en niet al te snel daarna zagen we de eerste zeepaardjes. De duik werd alleen maar beter met octopus, kokosnootoctopus, mimic octopus, lintaal en bidsprinkhaangarnalen. Als iedereen ooit in de buurt van Noord-Lombok of de Gili-eilanden is, kan ik 100% een duik naar Seahorse Bay aanbevelen. Mijn volgende duikdag zouden twee decompressieduiken zijn bij de Tunang Wall met Philip Christoff, zijn student Evan en een andere CCR-duiker Lindsay. Maar dat bewaar ik voor een volgende blogpost.

In de komende dagen zagen we veel cool zeeleven en koralen. Het zicht is geweldig en het water is lekker warm (±26 graden Celsius). We doken bij Bounty Wreck, Hann's Reef, Majik Reef, Simon's Reef, Shark Point, Bio Balls, Meno Wall en waarschijnlijk de meest fantastische duiken die we hebben gemaakt bij Seahorse Bay, inclusief een nachtduik.

Op de laatste duik van Stijn's reis gingen we naar Meno Wall. We hadden onze gids Ozi gevraagd of we specifiek naar één dier konden zoeken; het pygmee zeepaardje. Ze zijn moeilijk te vinden en leven alleen van een specifiek type zeewaaier. Om ons tevreden te stellen kregen we het genoegen van een andere gids die ons vergezelde, Eddy. Met z'n vieren daalden we af tot 20-30m. We begonnen te zoeken naar alle koraal waaiers die we konden vinden en het duurde niet lang voordat Eddy en Ozi een Pygmy Seahorse voor ons hadden gevonden.

Helaas was dat het einde van onze duiktrip. We hadden nog een dag om ervoor te zorgen dat Stijn's uitrusting droogde en toen was het tijd voor hem om te vertrekken. Tot ziens, mijn vriend en bedankt voor de geweldige duiken en gelach die we de afgelopen twee weken hebben gehad.